Yahya Bin Bahşî Mevlid’i

11. yüzyıldan sonra Anadolu’nun Türkleşmesiyle, 13-15. yüzyıllar arasında Anadolu’da Oğuzca temeline dayalı olarak kurulan ve gelişen yazı diline Eski Anadolu Türkçesi denmektedir ve bu dönemde Türk dili Eski Türkçenin izlerinden arınarak müstakil bir yazı dili hâline gelmiştir. Özellikle beylerin yazar ve şairleri Türkçe yazmaya sevk etmesiyle hem Türkçe yazılan eserlerin sayısı artmış hem de Oğuzca yazı dili olma yolunda önemli adımlar atmış ve buna bağlı olarak bu dönemde çok sayıda telif ve tercüme niteliğinde eser verilmiştir. Eski Anadolu Türkçesi döneminde dinî konuları ihtiva eden eserlerin başında halka yönelik, sanat amacı gütmeden ve sade bir dille yazılan mevlidler gelmektedir. Hz. Muhammet’in doğumunu, hayatını, mucizelerini ve ölümünü konu alan bu manzum metinler gerek konuları gerekse yazıldıkları dönemin söz varlığını ortaya koymaları açısından dil tarihimizde ayrı bir öneme sahiptir. Bu çalışmada Gönenli Yahya bin Bahşî’nin Mevlid’’i tanıtılarak ses bilgisi ve şekil bilgisi özellikleri hakkında kısaca bilgi verildikten sonra Mevlid’in söz varlığı üzerinde durulacaktır.