Mehmed Şemseddin Ulusoy’un Mesâr-I Şemsi’l-Mısrî Fi’l-Mevlidi’l-Muhammedî Adlı Mevlidi’nde Ehl-İ Beyt Sevgisi

Dini-Tasavvufi Türk edebiyatında Ehl-i Beyt sevgisi, üzerinde önemle durulan temel konulardan biridir. Bu konu etrafında Ehl-i Beyt sevgisi ile farklı edebî türlerde eser kaleme alınmıştır. Bu edebî türlerden biri de mevlid manzumeleridir. Mevlid daha çok Hz. Muhammed’le anılan, onun doğumu için yazılan bir edebî türdür. Türk edebiyatında ilk Türkçe mevlid bilindiği üzere Süleyman Çelebi’nin yazdığı Vesîletü’n-Necât adlı mevliddir. Süleyman Çelebi’den sonra yıllar içinde Hz. Muhammed için birçok mevlid yazılmakla birlikte, zamanla Ehl-i Beyt sevgisi ile Hz. Ali, Hz. Fatıma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin için de mevlid manzumeleri kaleme alınmıştır. Bu mevlidlerden biri de Mehmed Şemseddîn Ulusoy’un Mesâr-ı Şemsî adlı eseridir. Eserin içerisinde Hz. Muhammed’e yazılan mevlid dışında Ehl-i Beyt’ten olan Hz. Ali, Hz. Fâtıma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin için yazılmış mevlidler de yer almaktadır. Mesâr-ı Şemsî adlı mevlidde yer alan en dikkat çeken konu Mehmet Şemseddin Ulusoy’un Ehl-i Beyt sevgisidir.